18/6/13

Γιατί οι γυναίκες σήμερα είναι αγενείς;

Είχα μια κουβέντα πρόσφατα με τον Χωστήρα σχετικά με την στάση των γυναικών απέναντι στους άντρες και την αγένεια που επιδεικνύουν οι γυναίκες όταν πάει κανένας χριστιανός να τους χαμογελάσει. Το ίδιο θέμα έθεσε σε ανάρτηση και ο λατρεμένος μου blogger Perinio.

Ήρθε η ώρα να μάθετε την αλήθεια. Θα σας την πω όλη εγώ. Να ξέρετε γιατί ενεργούμε έτσι και να μην σας κάνει εντύπωση που γυρίζουμε τα μούτρα αλλού ή που σας κοιτάμε σα να μας σκοτώσατε τη μάνα όταν κάνετε μια δειλή προσπάθεια για φλερτ ή το μέγιστο λάθος να μας χαμογελάσετε.

Μου έλεγε ο Χωστήρας πως ένιωθε πολύ μειονεκτικά όταν μια γυναίκα τον κοίταζε έτσι. Και μάλιστα απαιτούσε να του δείχνουν σεβασμό και τέθοια ... εφόσον κι αυτός τις σέβεται και τους φέρεται με ευγένεια. Δεν είναι έτσι μωρό μου.

Θυμήσου πόσο θύμωσες όταν χαμογέλασα προχτές σε εκείνο το παιδί στην παραλία. Κι όταν με ρώτησες αν τον ξέρω και σου είπα πως δεν τον ξέρω, αλλά ευχαριστήθηκα την θετική του διάθεση και το χαμόγελό του, έκανες να μου μιλήσεις δυο ολόκληρα λεπτά από τα νεύρα σου.

Αφού δεν τον ξέρεις, μου είπες, γιατί του χαμογέλασες; Το πρόβλημα λοιπόν είστε εσείς οι άντρες. Οι γυναίκες που σας αρπάζουν από τα μούτρα, είναι αυτές που έχουν δίπλα τους έναν άντρα σαν εσάς που δεν ανέχεστε να κοιτάει η κοπέλα σας άλλον άντρα. Και δεν εννοώ τίποτα άλλο με το ρήμα "κοιτάει", εκτός από την λέξη "κοιτάζω" "βλέπω".

Από την άλλη, οι όμορφοι και αξιόλογοι άντρες δεν εχουν ανάγκη να φλερτάρουν. Έχουν ήδη κατοχυρωμένες πολλές γυναίκες. Μένει να φλερτάρουν οι "ασχημούληδες". Κι οι ασχημούληδες πάνω στο πανικό τους να βρουν κοπέλα, να κάνουν σχέση και όλα τα συναφή, είναι λίγο μπουνταλάδες και τρομάζουν τις κοπέλες. Ο άντρας που είναι σε πανικό, φαίνεται. Και δεν είναι ωραίο για μια γυναίκα να το νιώσει αυτό. Τρομάζει, αγριεύεται και τελικά αγριοκοιτάζει για να γλιτώσει.

Επιπλέον υπάρχουν άντρες που είναι πραγματικά πολυ επιθετικοί όταν φλερτάρουν. Δεν θα με ενοχλήσει αν κάποιος μου χαμογελάσει εγκάρδια, ούτε κι αν σταθεί λίγο το βλέμμα του στο στήθος μου. Είναι φυσιολογική αντίδραση και δεν την παρεξηγώ. Όταν όμως με πλησιάσει και μου χωθεί επιθετικά και αρχίσει να μιλάει και με άσχημες κουβέντες για να δείξει άνεση, μαγκιά, κλανιά και γαματοσύνη, και στην ουσία με προσβάλλει, συγγνώμη αλλά θα λάβει το βλέμμα που του αξίζει. Επειδή λοιπόν έχουμε βιώσει όλες οι γυναίκες λίγο ή πολύ αυτά τα βάρβαρα, θα τα έλεγα, φλέρτ, είμαστε επιφυλακτικές και καχύποπτες ακόμη και στο αθώο ευγενικό χαμόγελο ενός καλού και γλυκού παιδιού.

Αντιδράμε από συνήθεια και όχι επειδή εκείνη τη στιγμή λειτουργεί η λογική. Λειτουργεί μάλλον το ένστικτο της επιβίωσης ή του φόβου και όχι η ανάγκη της υγιους επικοινωνίας. Και γνωρίζω πως είναι λάθος τρόπος, αλλά μερικά στερεότυπα δεν αλλάζουν από όποια πλευρά κι αν τα δούμε.
Θα μπορούσα να μιλήσω και για έναν φαύλο κύκλο, όπου ο άντρας κατηγορεί την γυναίκα, η γυναίκα τον άντρα και πάλι από την αρχή. Επειδή όμως δε θα έχω συμπέρασμα, δε θα το κάνω.

Προφανώς και υπάρχουν γυναίκες ψωνισμένες όσο δε παίρνει, που νομίζουν πως είναι οι κόρες του βασιλιά και πως δεν έχει κανείς το δικαίωμα να ρίξει το βλέμμα του πάνω τους. Είναι οι λεγόμενες στρίγγλες και συνήθως είναι και οι πιο όμορφες. Επειδή έχουν στα πόδια τους όποιον θέλουν, απαξιώνουν οποιονδήποτε κάνει μια προσπάθεια προσέγγισης και στο τέλος καταλήγουν μόνες γιατί όλοι οι άντρες επιλέγουν στο τέλος καλές γυναίκες και όχι και τόσο όμορφες.

Από την άλλη οι άντρες για να μην στιγματιστούν ότι τάχαμου χάσανε το ρόλο τους και πάψανε να κάνουν την πρώτη κίνηση, ότι τάχαμου είναι γκέι αν δεν την πέφτουν στις γυναίκες ευθέως, επιλέγουν έναν άσχημο και γουρουνίσιο τρόπο προσέγγισης που αηδιάζει από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς.

Άρα η αλήθεια είναι κάπου στη μέση, λατρεμένε μου Perinio, μιας και είσαι υπέρμαχος της μέσης οδού, όπως λές. Οι άντρες με τις άστοχες συμπεριφορές τους και οι γυναίκες με τις ανασφάλειες τους φτάνουν τα πράγματα στα άκρα και παύει η επικοινωνία και αυτή η κατάσταση σε αναγκάζει να έρθεις στην Κρήτη να σου βρούμε την καλύτερη. :)

Είμαι σίγουρη πως θα βρεθούν πολλοί άντρες να πουν πως τους φέρθηκε μια γυναίκα με αγένεια αλλά θα βρεθούν και πολλές γυναίκες να υποστηρίξουν πως τους φέρθηκε ένας άντρας με αυθάδεια.

Είστε όμως τυχεροί που με γνωρίσατε. Γιατί εγώ θα σας πω τι πρέπει να κάνετε για να μην λαμβάνετε το βλέμμα της οχιάς από τις γυναίκες. Υπάρχουν μερικά μυστικά που μας χαλαρώνουν εμάς τις γυναίκες. Το πιο σημαντικό είναι να νιώσουμε βολικά και να μην αισθανθούμε πως θέλει κάποιος να μας εκμεταλλευτεί, να μας κοροιδέψει ή να μας φέρει σε δύσκολη θέση.

Όταν λοιπόν εντοπίζεις τη γυναίκα που σε ενδιαφέρει, πριν κάνεις οποιαδήποτε κίνηση, τσέκαρε το περιβάλλον της. Την παρέα της, το ποτό της, τα ρούχα της. Αν καταλάβεις το κλίμα και το περιβάλλον μέσα στο οποίο κινείται θα καταφέρεις δυο πράγματα.

1) Θα αντιληφθείς αν πραγματικά ΕΣΥ ενδιαφέρεσαι για εκείνη, γιατί θα έχει περάσει η στιγμή που την επέλεξες μόνο για την εξωτερική της εμφανιση. Αν με διακριτικότητα την παρατηρήσεις, ίσως να ξενερώσεις και να μην μπεις καν στην διαδικασία να της χαμογελάσεις, να περάσεις απαλά δίπλα της και να την αγγίξεις και όλα τα άλλα που σας τα έχει ξαναπεί ο ειδήμων Χωστήρας (πανάθεμα τον, κι εμένα μου τα έκανε και ιδού τα αποτελέσματα).

2) Θα σιγουρευτείς αν είναι μόνη ή όχι, αν το βλέμμα της γυρνάει γύρω γύρω στο μαγαζί, ή αν το βλέμμα της πέφτει πάνω σε έναν και μοναδικό άντρα, αυτόν που κάθεται δίπλα της κι εσύ δεν τον παρατήρησες καθόλου. Αν είναι με φίλες, αν είναι χαλαρή και σε καλή διάθεση. Αν είναι σε φάση να χαμογελάσει ή αν είναι νευρική και αγχωμένη.

Παρατηρείτε λοιπόν πως οι συνθήκες είναι αυτές που δημιουργούν την ένταση ή αντίθετα την επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων και δε βγάζει πουθενά να λέμε τσουβαλιάζοντας πως φταίνε οι γυναίκες με τους κακούς τρόπους ή οι άντρες με την γαϊδουρινή συμπεριφορά.

Έχετε παρατηρήσει πως αν σας έχουν τελειώσει τα χρήματα έχετε μια περίεργη κακή διάθεση μέχρι να ξαναπληρωθείτε; Έχετε εντοπίσει οτι αν δεν έχει μαγειρέψει η μαμά ή η κοπέλα σας, ωραίο φαγητό και μείνετε νηστικοί, είστε μέσα στα νεύρα; Κάπως έτσι είναι και η γυναικεία ψυχοσύνθεση. Είναι οι συνθήκες και οι ορμόνες φυσικά που ρυθμίζουν πολλά θέματα. Όταν έχουμε περίοδο, αγριοκοιτάζουμε και αυτός είναι κανόνας. Δε θέλουμε κανέναν άντρα και για κανέναν λόγο να μας χωρίσει από τη σερβιέτα μας.

Αν κάποιος τώρα από σας, σκεφτεί πως καλά τα λες ρε Κρήτη, αλλά εγώ δεν μίλησα για αγένεια στο φλέρτ, αλλά γενικά. Στο δρόμο. Στα μαγαζιά. Στα μπαρ. Εσύ δηλαδή κύριέ μου, αν σε πλησίαζε μια κοπέλα, και σου χαμογελούσε αλλά δε σου άρεσε καθόλου, τι θα έκανες; θα ανταπέδιδες το χαμόγελο από ευγένεια ή θα άλλαζες πεοζοδρόμιο; Κάπως έτσι οριοθετεί και η γυναίκα τα θέλω και τα δε θέλω της. Και μη ξεχνάμε πως οι γιαγιάδες μας, μας μεγάλωσαν με την χαρακτηριστική διδαχή: Δε μιλάμε σε αγνώστους και δεν παίρνουμε καραμέλες από αγνώστους. Αυτό έχει εντυπωθεί στο υποσυνείδητο της γυναίκας.

Συμπερασματικά πιστεύω πως ό,τι είναι να γίνει θα γίνει και δε θα σε ρωτήσει. Ποτέ δε ξέρεις τι σε περιμένει στην επόμενη στροφή του δρόμου. Εσύ κύριε μου, ένα έχεις να κάνεις, αν θες να πετύχεις. Να κάνεις αυτό που ξέρεις καλά και που το κάνεις και καλά.

Να χαμογελάς και να είσαι ο εαυτός σου.

Όποια το εκτιμήσει, θα είναι τυχερή.

15/6/13

Γενικευμένη ζοχάδα

Οι γενικεύσεις είναι ιδέες και αντιλήψεις πρωτόγονες και εκφράζουν ανθρώπους μονοδιάστατους. Η "ανήλικη" παρουσία μου στο διαδίκτυο και η ανάγνωση διαφόρων blogs μου δείχνουν τρόπους σκέψης ανθρώπων που δεν έχει ο νους τους ούτε την παραμικρή επιστημονική βάση και λογική. Με λίγα λόγια αυτά τα άτομα είναι "ό,τι νά 'ναι" και με παραξενεύει το γεγονός πως κάποιοι άλλοι τους διαβάζουν και τους λένε και μπράβο, ή πόσο συμφωνούν μαζί τους. Γλύψιμο λέγεται και αν δεν γίνεται στο σώμα μου πάνω, από τον Χωστήρα, το αντιπαθώ απεριόριστα.

Όπως θα έχετε αντιληφθεί έχουν γραφτεί πολλά άρθρα για το κλείσιμο της ΕΡΤ αλλά και οι αναλύσεις δίνουν και παίρνουν. Δεν σκοπεύω να αναφερθώ στο θέμα αυτό μιας και διαβάσαμε πάρα πολλά άρθρα με περιεχόμενο και ουσία από όλες τις οπτικές. Εν μέρει καλύφθηκα από το άρθρο των ζοχαδιασμένων φίλων μου και εν μέρει από τον Αφρικανό μας, και ίσως να πρόσθετα πως ναι έγιναν και λάθη στην ΕΡΤ και ήταν μεγάλα και πολλά, σχεδόν προκλητικά.

Κάθε νόμισμα έχει δυο όψεις κι εμένα μου αρέσει να το γυρνάω το νόμισμα σαν το αρνί στη σούβλα. Διάβαζα λοιπόν ένα άρθρο το οποίο αναφερόταν στους Κρητικούς. Έθαβε με λίγα λόγια τον πολιτισμό της Κρήτης, τη νοοτροπία των ανθρώπων της Κρήτης και μάλιστα η αρθρογράφος άφηνε υπονοούμενα για ανθρώπους που είναι Κρητικοί, χαρακτηρίζοντας με αισχρές φράσεις τα άτομα αυτά και μετά τσουβαλιάζοντας πετούσε μέσα όλους τους Κρητικούς.

Καθένας θα μπορούσε να το κάνει αυτό για τους Μακεδόνες, τους Πελοποννήσιους ή τους νησιώτες. Όμως είναι γελοίο και απαράδεκτο να γράφεις ολόκληρο άρθρο για μια κουλτούρα που ούτε δοκίμασες ποτέ, ούτε καν γεύτηκες μια μικρή της όψη. Κι επειδή έλαβα και πληροφορίες και για τον χαρακτήρα της αρθρογράφου μιας και έτυχε και είναι γνωστή σας, να κοιτάει καλύτερα καθένας τη καμπούρα του.

Κάθε τόπος έχει τις ομορφιές του και τις δυστυχιές του. Κάθε τόπος βγάζει καλούς και κακούς ανθρώπους. Αν δε σου αρέσει ένας τόπος, δεν πας. Δεν έχεις όμως το δικαίωμα να προσβάλλεις έναν τόπο επειδή γνώρισες κάποιον άνθρωπο από εκεί - ο οποίος παρεμπιπτόντως κάποτε σε βοήθησε. Γιατί οι Κρητικοί είναι άνθρωποι ανοιχτοί στη ψυχή και στην καρδιά. Χαρίζονται και βοηθάνε. Δε σου κάνει για παρέα; Δεν τον κάνεις παρέα. Αλλά είσαι μικρής αξίας άνθρωπος αν δεν σέβεσαι τον πολιτισμό ενός τόπου και τον κρίνεις από την φτωχή σου εμπειρία.

Θυμάστε που σας έλεγα πως μερικές φορές το χιούμορ καταντά κακόγουστο και φτηνό; Κάπως έτσι θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το άρθρο αυτό της κοπελιάς που έβαζε στο στόχαστρο το τόπο μας. Κακόγουστη και φτηνή κριτική. Ευτυχώς που ανακαλύπτω και αυτά για να ξέρω τι θα διαβάζω και τι αξίζει να διαβάζουμε όλοι, αλλά και τι όχι. Το φιλτράρισμα γίνεται και πάντα θα γίνεται, διότι μπορεί να καταγόμαστε από τη Κρήτη, αλλά λίγο νιονιό το διαθέτουμε, για να μπορούμε να εντοπίζουμε το χιούμορ από την κακία και την πονηρία.

Θύμωσα και να με συγχωρείτε. Θα έβαζα και link προς αποφυγήν ανάγνωσης του ιστολογίου, αλλά δε θα δώσω αξία σε άτομα που δεν την έχουν από μόνα τους.

13/6/13

Αν η βαρεμάρα ήταν ανάρτηση...

Αγαπημένοι μας αναγνώστες, σε αυτή την ανάρτηση γράφουμε και οι δύο. Ο Ρασκόλνικωφ κάλεσε εμένα, δηλαδή την Κρήτη, να μιλήσω για τη βαρεμάρα με εικόνες. Και σκέφτηκα να μάθουμε και τη γνώμη του Χωστήρα γι' αυτό. Βασικά ήταν μια ευκαιρία να κάνουμε ανάρτηση αγκαλιασμένοι και μας άρεσε η ιδέα. (μέλια...)

Αν η βαρεμάρα ήταν σκηνοθέτης

Κρήτη: Ο Steven Spielberg, ουδέποτε με ενθουσίασε σαν σκηνοθέτης. Γούστα είναι αυτά. Βαριέμαι αφόρητα όταν τυχαίνει να βλέπω παλιές του ταινίες, ειδικά τότε που είχε πάθει εμμονή με τους δεινόσαυρους!


Χωστήρας: Ιγκμαρ Μπέργκαμαν γιατί κάθε φορά που ήθελα να δω σουηδική κουλτούρα με έπιανε μια νύστα στο αναπαραγωγικό


Αν η βαρεμάρα ήταν ζώο

Κρήτη: Θα ήτανα η αράχνη για να κάνω συμπαράσταση στη φίλη μου την Aqua και να τονίσω πως είναι βαρετό να κάνεις ιστούς με το ιδιο σχέδιο πάντα. Δε βλέπω πρωτοτυπία.



Χωστήρας: Μπαρμπούνι, γιατί (όπως είπα παλιότερα) είναι τόσο ηλίθιο που και να του κολλήσεις το ψαροντούφεκο στο σβέρκο δεν πρόκειται να σε πάρει χαμπάρι




Αν η βαρεμάρα ήταν πολιτικός

Κρήτη: Αυτό το πράγμα. Χωρίς εξήγηση. Έτσι απλά. Μου τη σπάει. Μα κοίτα χαμόγελο...!!


Χωστήρας: Παπαρήγα, με χαρακτηριστική άνεση, προτιμώ να ακούω ομιλία του Μάο χωρίς μετάφραση και ασπρόμαυρο, παρά αυτήν.



Αν η βαρεμάρα ήταν σχολικό μάθημα

Κρήτη: Μαθηματικά...απλά μαθηματικά...στοσχολείο με έπιανε ύπνος από την πολύ βαρεμάρα που μου προκαλούσαν.



Χωστήρας:  Έκθεση....απλά έκθεση



Αν η βαρεμάρα ήταν πανεπιστημιακό μάθημα

Κρήτη: Παλιές καλές εποχές. Αξέχαστες. Ύπνοι μέσα στα αμφιθέατρα...απέραντοι.



Χωστήρας: σολφέζ, αρμονία, αντίστιξη και όποια άλλη χοντρομαλακία διδάσκουνε στα μουσικά πανεπιστήμια



Αν η βαρεμάρα ήταν λαχανικό

Κρήτη: Εδώ θα συμφωνήσω με τον Ρασκόλνικωφ, το μπρόκολο απλά βρωμάει και είναι και απαίσιο στη γεύση.



Χωστήρας: αυτή η μαλακία με τα λαχανικά έχει παραγίνει, οκ; Τα λαχανικά είναι τόσο γαμάτα που σαπίζουν μέσα στο κωλαράκι τους.



Αν η βαρεμάρα ήταν πτυχή της ζωής του ανθρώπου

Κρήτη: Οι άκυρες, χωρίς ουσία ώρες, μπροστά στη τηλεόραση.


Χωστήρας: Αν η βαρεμάρα ήταν πτυχή της ζωής μου, τότε θα ήταν το μπαλέτο και το μάζεμα σαλιγκαριών.





Αν η βαρεμάρα ήταν ταινία

Χωστήρας: "ο γητευτής των αλόγων" και μην αρχίσετε τις μαλακίες με "σεξ εντ δε σίτυ" και τέτοια, γιατί αυτά δεν είναι ταινίες, εκτός κι αν ο εχινόκοκκος (παράσιτο του εντέρου που έχει μορφή ταινίας) μετράει κι αυτό




Κρήτη: Sex and the city. Είπαν ότι ήταν ταινία.


Αν η βαρεμάρα ήταν τραγουδίστρια

Χωστήρας: θα έλεγα η Αλεξίου, αλλά αυτή απλά με εκνευρίζει. Η τραγουδίστρια που πιστεύω ότι θα πήγαινε τέλεια σε χειρουργικές μονάδες για ολική αναισθησία χωρίς η χορήγηση χημικών θα ήταν η τραγουδίστρια των Νάμα, η Ιφιγένεια....για όσους τη θυμούνται


 (αυτή η ιστορική στιγμή που ΚΑΙ οι Νάμα μπήκαν σε ανάρτησή μας....)

Κρήτη: Αρχικά να πω πως διαφωνώ με τον Χωστήρα, εμένα οι Νάμα μου άρεσαν. Αν θυμάμαι καλά. Και μου άρεσε κι ένα καπέλο που φορούσε η Ιφιγένεια.
Εγώ πάλι δεν αντέχω να ακούω καθόλου τη φωνή της Έλλης Κοκκίνου. Πιο χάλια δεν έχω. Βαριέμαι ανελέητα.Χρησιμοποιεί έναν αργόσυρτο ρυθμό που με αποτελειώνει. Θα έλεγα και την Γαλάνη, αλλά αυτή τραγουδάει κομματάρες.



Αν η βαρεμάρα ήταν βιβλίο

Χωστήρας: "Ο Τρυποκάρυδος".....ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΜΑΛΑΚΙΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ. Μου το είχαν συστήσει (η μάνα μου) σαν φανταστικό μυθιστόρημα με πηγαίο χιούμορ και στις πρώτες 30 σελίδες το έκλεισα και πήγα να ακολουθήσω καριέρα μητροκτόνου

(ψόφα μπαστάρδι)


Κρήτη: Οποιοδήποτε από τα κόμικς. Μισήστε με. Δε με νοιάζει. Τα αντιπαθώ και τα βαριέμαι όσο δε πάει.


Αν η βαρεμάρα ήταν φαγητό

Χωστήρας: μιλώντας σαν μάγειρας, κανένα φαγητό δεν είναι βαρετό στην προετοιμασία του. Κάθε φορά μπορείς να του βάλεις μια πουτανιά και να το κάνεις διαφορετικό. Αλλά σαν φαγάς που τρώει όποια μαλακία του σερβίρουν, θεωρώ ότι το παστίτσιο είναι ό,τι πιο βαρετό κατασκεύασε ο ανθρώπινος νους




Κρήτη: Το πιο βαρετό φαγητό είναι οι αγκινάρες. Τόσο το καθάρισμά τους, όσο και η απαίσια γεύση τους δίνουν μια βαρεμάρα απίστευτη.



Αν η βαρεμάρα ήταν ηθοποιός

Χωστήρας: η Ηρώ Μανέ και να πάει να γαμηθεί. Πιο βαρετή κι από σκάκι.


(ηθοποιός σημαίνει φως και μπουχου-μπουχου)

Κρήτη: Παρόλο που δε βλέπω Λαζόπουλο, συμφωνώ μαζί του πως εκτός από ατάλαντη προκαλεί και βαρεμάρα στο κοινό. Μιμή Ντενίση και ο ύπνος ήρθε και μας πήρε.



Αν η βαρεμάρα ήταν παράταξη

Χωστήρας: Κάθε ακροαριστερή παράταξη με συντονιστές κολλημένους στο μαρξισμό-λενινισμό.

Κρήτη: Κάθε ακροδεξιά παράταξη με συντονιστές φασιστόμουτρα του κερατά

Αν η βαρεμάρα ήταν γκόμενος/γκόμενα

Χωστήρας: ο Νικόλας γιατί κάθε μέρα ήθελε ιεραποστολικό και πονούσε η πλάτη μου...

Κρήτη: Η Πηνελόπη γιατί εμφανίστηκε μια μέρα με ένα θηρίο δονητή...

8/6/13

Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο, Master G

Η γαμημένη η σκέψη δε σταματά ποτέ. Τρέχει σαν χείμαρρος και γεννά ιδέες.

Κάποιοι μπορούν να τις εκφράσουν λίγο καλύτερα από άλλους σε ένα ιστολόγιο και να θεωρηθεί πετυχημένο το εγχείρημα. Αυτοί οι κάποιοι γίνονται διάσημοι και αποκτούν 36559603 αναγνώστες, ύστερα ασχολούνται με το ραδιόφωνο, συγγράφουν ένα βιβλίο, φτιάχνουν πετυχημένα βιντεάκια και απολαμβάνουν την δημοσιότητα. Ίσως να βγάζουν λεφτά ίσως και όχι. Βασικά δεν έχει σημασία γιατί την δόξα πολλοί αγάπησαν.

Αυτές τις μέρες ο λεχριτάκος μου, μου έκανε μάθημα blogoσύνης.
-Κρήτη, αν θες να έχεις άποψη και να καταλάβεις τι είναι blog, πρέπει να διαβάσεις τον Master G, τον Διπρόσωπο, τον Mikeius, τον Monsieur Cannibal και.....(και μερικούς άλλους που δεν τους θυμάμαι τώρα.)

Πάντα ακούω το μωρό και προσπαθώ να κάνω όσα μου λέει. Αρκεί να θέλω κι εγώ να τα κάνω. Πήγα, τους διάβασα και ήρθα να το παίξω ξερόλας. 

Η the writer σε ανάρτησή της έγραψε πως δεν καταλαβαίνει πως είναι δυνατόν να μην ξέρει κάποιος τον Master G. Όσοι δεν ασχολούνται με τα blogs δεν τον ξέρουν. Είναι απλό. Επίσης να θυμίσω πως ο Master G έχει να γράψει από το 2009. Σχεδόν εφτά χρόνια από τότε που ο Master G ξεκίνησε να γράφει, τον διάβασα εγώ. Μιλάει σχεδόν για μια άλλη εποχή.

Τους υπόλοιπους blogger τους διάβασα περιληπτικά αλλά θα κάνω εξονυχιστική έρευνα για να μην γράφω αρλούμπες και με πάρετε με τις πέτρες.

Οι γρήγορες διαπιστώσεις μου είναι οι εξής:

Έχει διαφορά να γράφεις μια ανάρτηση επειδή θες να προκαλέσεις τον γέλωτα και να το πιέζεις το πράγμα,να το κουράζεις και να το βασανίζεις προκειμένου να πεις το αστείο, να τεντώσεις την βρισιά και να της βγάζεις τα έντερα έξω για να κερδίσεις ένα "μπραβίσιμο". Κι έχει διαφορά να υπάρχει μέσα σου το χιούμορ και να σου κατακλύζει τη σκέψη. Να κάνεις ανάρτηση και να την έχεις έτοιμη σε πέντε το πολύ λεπτά. Και πραγματικά όποιος την διαβάζει να γονατίζει κάτω από τα γέλια.

Πολλοί blogger κάνουν γενναίες προσπάθειες να εκμαιεύσουν τον γέλωτα του αναγνώστη, αλλά αυτή η προσπάθειά τους φαίνεται. Ο ιδρώτας που χύσανε για να γράψουν το αστείο, έχει ποτίσει τις λέξεις τους. Κι αυτό δεν είναι χιούμορ. Είναι καταναγκαστικό έργο, που δεν ξέρω ούτε καν αν αξίζει το κόπο και το χρόνο.

Τα ιστολόγια που μου υπέδειξε το μωρό, τα διάβασα ευχάριστα. Το ομολογώ.

Ο Master G που σας έχει γίνει εμμονή και θέλετε οι περισσότεροι να του μοιάσετε, έχει καταφέρει κάτι μοναδικό. Ιδεολογεί υβρίζοντας. Οι αναρτήσεις του εκτός από έξυπνες ατάκες, έχουν μια γερή μεστή ουσία, άσχετα αν συμφωνώ ή διαφωνώ εγώ ή κάποιοι από εσάς μαζί του.  Πέτυχε το ευφυές, το χιουμοριστικό, το υβριστικό και το ιδεολογικό ταυτόχρονα. Τέσσερα σε ένα. Δύσκολη δουλειά και του βγάζω το καπέλο.

Όμως...


Όμως...


Όμως...


Όμως...

Χωρίς να ξέρω το λόγο που σταμάτησε να γράφει δεν μπορώ να δεχτώ την παύση της γραφής του. Λυπάμαι. Ας έγραψε ωραιότατα όσα έγραψε εφτά χρόνια πριν. Σήμερα, στην γρήγορη ροή της εποχής τι έχει να μου πει ο Master G? Και ο κάθε Master G....Τίποτα;;;Σιώπησε;;;Αυτό ήταν;;;Τα είπε όσα ήθελε να πει; Ολοκλήρωσε τη σκέψη του;

Δεν μπορεί να αποτελέσει αυθεντία για μένα για 3 λόγους.

1. Τέσσερα χρόνια σιωπής είναι πολλά και δεν του τα συγχωρώ.
2. Απόψεις πριν από εφτά χρόνια, δε με πολυαπασχολούν.
3. Η γαμημένη η σκέψη, δεν σταματά ποτέ. Τρέχει σαν χείμαρρος και γεννά ιδέες. Δε μπορεί να πείσει πως του συνέβη το αντίθετο.

Άρα μας δούλεψε. Σας δούλεψε βασικά. Γιατί εγώ μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτόν. Όταν γεννήθηκα, επι της ουσίας, δεν υπήρχε.

Δώστε μου ένα mail του, να του τα ψάλλω ένα χεράκι.


5/6/13

Χωρίς δεκάρα

Έμαθα πως να βάζω τραγούδια. Γι' αυτό λέω να κάνουμε ένα πάρτι. Θα βάλω ένα τραγούδι που θα το αφιερώσω στον Χωστηράκο μου και μετά στα σχόλια αφήστε το δικό σας λινκ με το αγαπημένο σας τραγούδι και την αφιέρωσή σας, κι έτσι θα φτιάξουμε μια τεράστια ανάρτηση με τις αφιερώσεις μας και την τρέλα που καθένας κουβαλάει. Ξεκινάω με αφιέρωση στον πιο σέξυ blogger, στα πιο υπέροχα μάτια και στο πιο ωραίο χαμόγελο που έχω συναντήσει ποτέ στη ζωή μου.