22/6/14

Λ Ι Γ Ο

Τώρα που το καλοκαίρι είναι εδώ, έστω και με λίγους αέρηδες, ξεκινησαμε τα μπάνια. Όχι του λαού, αλλά της Κρητης και του Χωστηρα. Αποφασίσαμε τα σαββατοκύριακα να αλωνίζουμε τις παραλίες με καφέδες, τοστάκια και πετσέτες και να διασχίζουμε θάλασσες. Δεν έχουμε λεφτά, αλλά έχουμε καλη καρδιά και όρεξη. Μη ξεχνάτε πως αυτο το ιστολόγιο φτιάχτηκε για να απομυθοποιώ τον τρισμέγιστο Χωστηρα...και αυτο θα συνεχίζω να κάνω....

Φτάνουμε χτες σε μια πολυσύχναστη παραλία. Μια καφετέρια πλάι στο κύμα, φιλοξενεί τις τσάντες μας, γεμάτες με τα απαραίτητα μιας και είπαμε θα αλωνίσουμε, αλλά θα το κάνουμε πολιτισμένα. Καθόμαστε στο τραπεζάκι, απλώνουμε τα συμπράγκαλα και μπαίνουμε θάλασσα για βουτιές. Όλοι φαντάζομαι γνωρίζετε την αγάπη του Χωστηρα για τη θάλασσα.
- Θα κολυμπησω λίγο, μου λέει.
- Εντάξει μωρό μου, απαντάω.
- Μόλις βγω θα πάμε για φαγητό, ξαναλέει.
- Εντάξει μωρό μου, ξαναπαντώ.

Ώρα δύο μεσημβρινη. Παραγγέλνω ένα φρέντο -που πιο χάλια δεν υπάρχει-. Για να ξεχάσω τον πόνο των 3 ευρώ που πληρωσα, ανοίγω τα βιβλία μου. Λίγο ποίηση της Δάφνης Χρονοπούλου, λίγο ένα μυθιστόρημα που το είχα αρχίσει, αλλά το είχα αφησει, λίγο internet από δωρεάν wifi, ξεπέρασα τον χάλια καφέ. Μην είμαι αχάριστη..Απλώνεται μπροστά μου ένας ουρανός από θάλασσα, έχει γλυκό αεράκι και διαθέτω ευχάριστα αναγνώσματα.

Ώρα τρεις μεσημβρινη. Αρχίζω να πεινάω, αλλά μου κόβουν την όρεξη τα γλαράκια που πετούν και μοιάζουν με μικρά κυματάκια  που ξεκόλλησαν από τη θάλασσα, αυτονομηθηκαν και πετάνε. Υπέροχο θέμα για μια γλυκιά μεσημεριανη εκδρομη με το μωρό να χαροπαλεύει στα κύματα από ηδονη, σαν παγματικός δούκας της κάβλας.

Ώρα τέσσερις μεσημβρινη. Το μωρό εχει χαθεί στα πελάγη, ο κώλος μου έχει πιαστεί από το καθισιό και πεινάω εξοργισμένα πια. Και έρχεται το κερασάκι της τούρτας: Μου ζητάνε να αποχωρησω από τη καφετέρια διότι θα πρέπει να ετοιμάσουν το χώρο για βαφτίσια. Φορτώνομαι τις τσάντες μου, τις τσάντες του μωρού και τις παντόφλες του και αποχωρώ μαζί με μια τσαλαπατημένη αξιοπρέπεια και μια γενναία πείνα.

Αφηνω στο αυτοκίνητο τις τσάντες και κρατάω μια πετσέτα και τις παντούφλες του μωρού, έχοντας νεύρα πολλά. Επιστρέφω παραλία, μηπως βγει και δε με δει εκει και ανησυχησει και δεν έχει και τα παντουφλάκια του και καούν τα πατουσάκια του....Εκείνος δε, χεσμένη με έχει διότι πηγε πέντε και δεν διαφαίνεται μπούκλα στον ορίζοντα. Ρε λες να πνίγηκε?

Προς στιγμην σκέφτομαι να πάρω το αυτοκίνητο και να φύγω. Να βρεθεί το πτώμα του και να μη με συνδέει τίποτα πια με αυτόν. Μετά είπα πως να αντέξω μια ολόκληρη Κρητη -το νησί- να με κυνηγάει για αντίποινα. Αποφάσισα να αράξω σε μια ξαπλώστρα και να περιμένω τον δούκα της κάβλας, να βγει ζωντανός η νεκρός. Και βγηκε. Ζωντανός. Κατάκοπος. Βρεγμένος μέσα κι έξω. Τόσες ώρες κολύμπι, θα του βράχηκε μέχρι κι η ψυχη.

- Άργησα μωρό μου; Είχε το θράσος να ρωτησει.
- Άργησες. Απαντώ κατσουφιασμένη.
- Πάμε για φαγητό; Αναρωτιέται με ύφος λαβωμένου κότσυφα, βέβαιος πως έχει κάνει αστοχία και αμέσως του απαντώ με σίγουρη και καθάρια φωνη.
- Θα πάμε σε λίγο. Προς το παρόν πάω να κολυμπησω.



26 σχόλια:

  1. Απαντήσεις
    1. Φαγαμε αργότερα......αλλα το σπάσιμο πέτυχε γιατί στην ουσία, εκείνος ηταν ο ξελιγωμένος από τη πείνα, ύστερα από 3 ωρες κολύμπι...χαχαχα

      Διαγραφή
  2. και καλά του 'καμες! αφού δεν έφερε και κανά μπζάρι να σε ταΐσει! αχαΐρευτε Χωστήρα, δούκα τση τάβλας! χαχαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Παω για τσιγαρα και καπνο. Επιστρεφω σε λιγο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Απαντήσεις
    1. Μωρό μου, με αυτα τα τρελά σου όμως, με τρελαίνεις ακόμη περισσότερο. Γιατί δε τα κάνεις από κακία κι επίτηδες, αλλά από χαζομαρούλα.

      Διαγραφή
    2. Αφρικανε, μη χάσεις εσύ! :ΡΡ

      Διαγραφή
    3. αυτορεζιλεύεται ο Χωστήρ και θα χάσω την ευκαιρία??? Πριτς! ;)

      Διαγραφή
  5. Το "σε λίγο" δημιουργήθηκε για τις ουρές του ΙΚΑ και κατέληξε να είναι η κύρια ατάκα του Χωστηροζεύγαρου. Nice.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν θα την έλεγα κύρια ατάκα, αλλά θα διαφωνήσω και με την σύνδεση της λέξης με το ΙΚΑ. Εκεί ακούγεται περισσότερο το: Αστα δγιαλα, δε λειτουργεί τίποτα εδώ μέσα ρε;;;;

      Διαγραφή
  6. Και το ξέρει ο γκαζμάς, ότι τις γυναίκες δεν τις αρέσει να τις στήνουν...
    Να πω ότι δεν το ξέρει; Αφού το ξέρει!
    Αλλά είπαμε: Η θάλασσα είναι μυστήρια και άκαρδη ερωμένη...

    Δράττομαι επίσης της ευκαιρίας να στείλω χαιρετίσματα στον ΛεΚρήτη, μιας και δεν επικοινωνώ πια μαζί του στο δικό του, καθότι αρνούμαι να ενδώσω στον εκβιασμό της Google και να ολοκληρώσω τη δημιουργία account στο γαμω Google+

    Χαιρετίσματα Χωστήήήρ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βασικά δε με έστησε. Γιατί δεν μου είπε πχ θα έρθω σε μια ώρα και ήρθε μετά από τρεις. Το σε λίγο του ήταν εντελώς αβέβαιο και ρολόι θαλάσσης δε φοράει. Πάντως χαίρομαι που τα χει και με μένα και με τη θάλασσα γιατι γίνεται ομορφος και σέξυ, μαυρισμένος και κούκλος.

      Τα χαιρετισματα σου τα έλαβε. Θα τα πείτε.

      Διαγραφή
  7. Καλά, δηλαδή όταν κολυμπάει πολύ πόσο αργεί;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όταν κολυμπάει πολύ, απλά κανονίζω να μην πηγαίνω μαζί του....

      Διαγραφή
  8. Πώς χαίρομαι που βοήθησα λιγάκι να ξεπεραστεί ο χάλια καφές (σε καταλαβαίνω απόλυτα Κρήτη μου). Και που με παίρνεις μαζί σου στις παραλίες (θαλασσινό το πόνημα γαρ, σε νησί αφιερωμένο).

    Καλή εβδομάδα να ΄χετε

    ...και τι καλή που είσαι ― κι ας λες.. Όλα του τα κουβάλισες. ¨Αλλη (τη γράφουσα) όταν έβγαινε θα την έβρισκε με τέτοια παρέα που θα ξεχνούσε τη θάλασσα για χρόνια..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τώρα κατάλαβες γιατί είναι μαζί μου;;; Δεν είμαι σαν τις άλλες. Βλέπεις αγαπώ κι εγώ πολύ τη θάλασσα.


      Διαγραφή
  9. Απαντήσεις
    1. Κι εσύ είσαι πολύ γλυκούλης Kaboso.

      Διαγραφή
    2. είπε ο Καμπόσο γλυκιά κουβέντα?!?!?! εμ γιαυτό προκριθήκαμε!!! χαχαχαχαχα

      Διαγραφή