23/8/13

Στο σούπερ μάρκετ

Οι άνθρωποι έχουν ξεφύγει εντελώς. Θα προτιμούσα να είμαι νεράιδα και να πετάω ή έστω να είμαι γοργόνα και να κολυμπάω. Πηγαίνω το πρωί στο σούπερ μάρκετ να αγοράσω μπύρες. Είχαμε ωραίο φαγητό το μεσημέρι - δε θα σας πω τί για να μην σας ανοίξω την όρεξη- και ταίριαζαν μπύρες. Έτσι πετάχτηκα -σα νεράιδα- να αγοράσω μερικές. Καθώς φτάνω στον διάδρομο με τα αναψυκτικά, κοντοστέκεται μια κυρία μεγαλούτσικη γύρω στα εξήντα πλάι μου και κοιτάζει στα ράφια. Παράλληλα καταφτάνει μια άλλη κυρία περασμένης ηλικίας γύρω στα εβδομήντα και την ρωτάει που μπορεί να βρει ΤΣΙΤΣΙΜΠΥΡΑ. Εκείνη της απαντάει με απαίσια αυθάδεια:
-Και που θες να ξέρω εγώ κυρά μου που έχουν τα τζιτζίκια; Δεν είμαι υπάλληλος του καταστήματος, πελάτισσα είμαι. Τι με πέρασες; Και τί την θες εσύ την τσιτσιμπύρα στην ηλικία σου;
Έμεινα να την κοιτάω εμβρόντητη. Θα μπορούσε απλά να πει πως δεν ξέρει που είναι το προϊόν ή κάτι παρόμοιο. Θίχτηκε τόσο πολύ επειδή υπονόησε η ηλικιωμένη ότι αυτή μοιάζει με υπάλληλο. Και είχε το θράσος να κάνει και κήρυγμα στην ηλικιωμένη γυναίκα.
Αυτή η γυναίκα είχε εμφανώς πολλά ψυχολογικά προβλήματα. Φαινόταν στο πρόσωπό της. Παχουλή, κακοβαμμένη ξανθιά, με συντηρητικά ρούχα και πολύ έντονα βαμμένα κόκκινα χείλη. Λες και είχε ξεπηδήσει η μάγισσα από τα παραμύθια στο σούπερ μάρκετ.
Και δεν έφτανε μόνο αυτό αλλά μόλις η ηλικιωμένη κυρία έφυγε, εκείνη γύρισε σε μένα και άρχισε:
-Μα καλά που πάνε με τόση ζέστη οι κωλόγριες; Βάρος της κοινωνίας. Εγώ δεν τις αντέχω καθόλου. Μια μέρα πήγα να πατήσω μία με το τζιπ μου, αλλά τελευταία στιγμή σκέφτηκα πως δεν αξίζει να πάω φυλακή για τις παλιόγριες.
Έμεινα άναυδη, δε μπορούσα να πιστέψω τί είχε ξεστομίσει αυτή η γυναίκα. Δεν είχε καθόλου συναίσθηση της κατάστασής της. Σε λιγότερο από δέκα χρόνια...θα βρισκόταν στην ίδια και ίσως σε χειρότερη θέση. Της γύρισα τον κώλο και έφυγα προς το ταμείο χωρίς να της δώσω σημασία.
Κι έρχεται από πίσω μου και αρχίζει αυτό το παιχνιδάκι που γίνεται στα ταμεία των σουπερ μάρκετ. 
-Ένα πράγμα έχω μόνο, έχω παρκάρει με αλάρμ και πρέπει να βιαστώ, ασε με να περάσω κοριτσάκι μου. 
-Κι εγώ ένα πράγμα έχω μόνο και βιάζομαι. Λυπάμαι. Θα περιμένετε. Της απάντησα και το κατευχαριστήθηκα. Μετά άρχισε να με βρίζει στις διπλανές κυρίες. Και οι νέοι σήμερα δεν έχουν υπομονή και είναι αυθάδεις και δεν σέβονται τους μεγαλυτέρους....και μπλα μπλα μπλα.....πλήρωσα κι έφυγα.

Πείτε μου δε θα ήταν καλύτερα αν ήμουν νεράιδα ή γοργόνα; Τουλάχιστον δεν θα ζούσα τέτοιες σκηνές παράνοιας.

19/8/13

Μικρές εμμονές

Εμείς οι άνθρωποι έχουμε διάφορες ιδιαιτερότητες και εμμονές. Σας έχει τύχει να ακούτε ένα τραγούδι συνεχώς επειδή σας αρέσει πολύ; Το ακούτε, το ακούτε, το ακούτε και κάποια στιγμή το έχετε σιχαθεί. Σας έχει τύχει να κολλήσετε με ένα συγκεκριμένο εστιατόριο; Να πηγαίνετε συνεχώς εκεί και να θεωρείτε πως αξίζει τα λεφτά που δίνετε;
Σας έχει τύχει να κολλήσετε με ένα συγκεκριμένο ρούχο; Να νιώθετε πως έχει ραφτεί για το κορμί σας και ότι είστε πολύ τυχεροί που το βρήκατε και το αγοράσατε; Κι ύστερα πιέζετε την σύντροφο-μαμά-αδερφή-συγκάτοικο να σας το πλένει συχνά για να μπορείτε να το φοράτε συνεχώς και να το απολαμβάνετε. Αυτές είναι μικρές εμμονές που παθαίνουμε οι άνθρωποι. Μπορεί να πάθετε εμμονή με τον πρώην ή την πρώην, με ένα συγκεκριμένο φαγητό, γλυκό, φρούτο, ποτό. Κάποιοι παθαίνουν εμμονές με το σώμα τους και αρχίζουν γυμναστική συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και τα δίνουν όλα. Άλλοι με τσάντες, παπουτσια, κοσμήματα, μαγιό, εσώρουχα, μαλλιά, νύχια, ομάδες ποδοσφαίρου, σειρές, ταινίες, παιχνίδια....και άλλα πολλά.

ΣΥΜΒΟΥΛΗ: Σας δίνω μια συμβουλή...δεν πρέπει να κολλάτε σε μικρά κι ασήμαντα πράγματα...πρέπει να έχετε ανοιχτό μυαλό και πνεύμα...να κοιτάτε τη ζωή επί της ουσίας και μεγαλόψυχα...να συγχωρείτε τους διπλανούς σας....ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΕ ΛΕΜΕ...

ΟΚ....μπαίνω στο θέμα...

Χωστήρα μωρό μου, σου έκαψα την αγαπημένη σου μπλούζα στο σίδερο. Ναι, αυτή τη μαύρη, με την μεταλοστάμπα πάνω. Αλλά σε παρακαλώ, ξαναδιάβασε τη συμβουλή μου παραπάνω. Σε αγαπώ. Μη το ξεχνάς αυτό. Καληνύχτα.

11/8/13

Ο κορμός της σχέσης (μας)

Πρόλογος:
Οι σχέσεις των ανθρώπων πρέπει να βασίζονται σε έναν κορμό. Να υπάρχει δηλαδή ένα σχέδιο. Για ποιον ακριβώς λόγο θες να είσαι με τον άλλο; Για να περνάς καλά; Για να κάνεις εντυπωσιακό έρωτα; Για να κάνεις οικογένεια; Για όλα τα παραπάνω μαζί; Πρέπει να υπάρχει ένα πλάνο πριν δημιουργήσεις μια στενότερη διαπροσωπική σχέση και επαφή.

Δεδομένο:
Η σχέση μου με την μαγειρική και την ζαχαροπλαστική δεν υφίσταται καν. Δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με τα αθλήματα αυτά. Όλοι θα συμφωνήσουμε όμως σε ένα δεδομένο. Τίποτα δεν είναι δύσκολο αν ασχοληθείς μαζί του και όλα είναι δύσκολα αν δεν ασχοληθείς καθόλου.

Γενικές σκέψεις:
Μου έλεγαν πως ο έρωτας περνάει από το στομάχι. Άκουγα αυτή την ατάκα και νόμιζα πως εννοούσαν οτι ο έρωτας περνάει από το στομάχι σήμαινε πως το ζευγάρι που ζει έναν έρωτα ίσως να αφήνεται, να τρώει λίγο παραπάνω, να επαναπαύεται και να κάνει λίγο στομαχάκι. Ειδικά οι άντρες. Όταν ο Χωστήρας με ενημέρωσε για την πραγματική σημασία της παροιμίας έπαθα ένα σοκ. Ένα παρόμοιο είχα πάθει όταν έμαθα πως δεν υπάρχει Αϊ Βασίλης και όταν πληροφορήθηκα πως η κοιλιά του Χωστήρα δεν θα γίνει ύψος για κανέναν λόγο....πια.

Η απόφαση:
Πήρα λοιπόν την απόφαση να προσπαθήσω να ασχοληθώ λίγο με την ζαχαροπλαστική. Ο στόχος δεν είναι να με ερωτευτεί κι άλλο ο Χωστήρας, γιατί πόσο πια; Ο στόχος είναι να γεμίσω λίγο τον ελεύθερο χρόνο που διαθέτω αυτό το διάστημα. Το μεσημέρι του λέω του καλού μου: Χωστήρα βαριέμαι πολύ, πρότεινέ μου να κάνω κάτι. Και η απάντησή του ήταν: Μπες στην κουζίνα.  Θα μπορούσα να πιάσω την χλωρίνη και το άζαξ και να μπω, αλλά είχα μπει χτες έτσι, οπότε έπιασα το υπονοούμενο και αποφάσισα να ξεκινήσω να ασχολούμαι με διάφορα. Ευτυχώς πάντως να λέω που ο Χωστήρας ξέρει να μαγειρεύει.

Ο κορμός:
Κι επειδή καθώς είπα ο κορμός μιας σχέσης είναι σημαντικός, αποφάσισα να φτιάξω κορμό σοκολάτας με την βοήθεια φυσικά του ίντερνετ. Βρήκα διάφορες συνταγές, αλλά προτίμησα να φτιάξω την λιγότερο λιπαρή χωρίς αυγά και πολλά βούτυρα. Τώρα θα πρέπει να αναφέρω και την πηγή που βρήκα την συνταγή, αλλά με τόσες που έψαξα και βρήκα, δεν θυμάμαι ποια προτίμησα. Σίγουρα στο site του συνταγούλη θα βρείτε πολλές. Οι φωτογραφίες είναι δικές μου.

ΥΛΙΚΑ: 

1 κουτί πτι μπερ Παπαδοπούλου
5 κουταλιές σούπας ζάχαρη άχνη
5 κουταλιές σούπας κακάο 
125 γραμμάρια βιτάμ
λίγο γάλα
λίγο κονιάκ



(με κόκκινο τα δικά μου σχόλια, Χωστήρας) 



ΕΚΤΕΛΕΣΗ: 

Πρώτο βήμα: Βάζουμε να πίνουμε λίγο αναψυκτικό δροσιστικό και ίσως και κανένα τσιπς, παίρνουμε ένα τηλέφωνο το μωρό να του πούμε ότι του έχουμε έκπληξη το βράδυ και ξεκινάμε. Θρυμματίζουμε ακανόνιστα τα μπισκότα σε ένα λεκανάκι και τα καταβρέχουμε με λίγο γάλα και λίγο κονιάκ. (μπορούμε να βάλουμε αντί αυτών λίγο καριόλικο baylays και να χύνεις στα βρακιά σου από τη γεύση). Δεν χρειάζεται να τα κάνουμε νιανιά. Δεν είναι ωραίο να μην καταλαβαίνεις καμία γεύση. Γενικά εμένα μου αρέσουν τα κρατσανιστά φαγητά (κι εμένα). Να νιώθω. Εγώ δεν είχα κονιάκ και δεν έβαλα. Εσείς αν δεν έχετε κονιάκ μπορείτε να βάλετε κάποιο άλλο λικεράκι ή και λίγο λεμόνι. Σκέφτηκα να βάλω μπύρα, αλλά μάλλον δε θα ταίριαζε και πολύ και άφησα ορφανό το ράντισμα.





Δεύτερο βήμα: Αφού λιώνουμε από την ζέστη και από τον έρωτά μας, λιώνουμε και σε ένα κατσαρολάκι το βιτάμ και προσθέτουμε μέσα την ζάχαρη και το κακάο ανακατεύοντας μέχρι να γίνει ένα ομοιόμορφο μίγμα. (τα λιώνουμε με τη μέθοδο του baigne-marie (μπεν-μαρί) δηλαδή σε ένα κατσαρολάκι που βράζει νερό, βάζουμε μέσα ένα μπρίκι ή κάτι άλλο στο οποίο βρίσκεται το υλικό που θέλουμε να λιώσουμε). Αυτο που θα βγει μου μοιάζει λίγο με κουβερντούρα (κουβερΤούρα). Χωρίς να θέλω να κάνω την έξυπνη, την επόμενη φορά που θα προσπαθήσω να φτιάξω σουφλέ σοκολάτας, αντί για κουβερντούρα (κουβερΤούρα) θα φτιάξω αυτό το μίγμα. Μου φαίνεται και λίγο πιο ελαφρύ. Ή μήπως όχι; (διάλειμμα μικρό για 10λεπτο ςαικσ)







Τρίτο βήμα: Ρίχνουμε το σοκολατένιο μας μιγμα μέσα στα τριμμένα μπισκότα και ανακατεύουμε να πάει παντού. Δε χρειάζεται να το κάνετε με τα χέρια, αλλά με ένα κουτάλι. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όλοι οι μάγειρες και οι ζαχαροπλάστες χώνουν τα χέρια τους μέσα (έχεις την αίσθηση ότι πιάνεις βυζάκχια, γι' αυτό). Ευτυχώς που λείπει ο Χωστήρας στη δουλειά γιατί θα έβαζε ξεδιάντροπα το χέρι του μέσα στο μίγμα μου για να δοκιμάσει. Ακόμη και με γάντια δεν μου αρέσει η εικόνα. Εντάξει ο,τι θέλει ζύμωμα, το δέχομαι. Αλλά σε όλα τα άλλα υπάρχουν κουτάλια και άλλα σκεύη να κάνεις τη δουλειά σου καθαρά (γνωστά και ως "σκέυη ηδονής".....μωρό μου έλα να σου δείξω αυτό το καβλωσουρωτήρι που βρήκα στο σεκσόπ).


Τέταρτο βήμα:  Τοποθετούμε το μίγμα σε ένα αντικολλητικό χαρτί ή σε αλουμινόχαρτο και δημιουργούμε τον κορμό μας μακρόστενο...και πολλά υποσχόμενο ('ντάξει μωρό μου, τσόντα το έκανες....να είναι όμως και λίγο χοντρός). Εδώ πραγματικά άξιζε να είχαμε το σχόλιο του Χωστήρα να μας έστελνε αδιάβαστους. Όμως εγώ θα κρατήσω ψηλά το επίπεδο και θα πω πως σχηματίζεται σιγά σιγά ο κορμός...της σχέσης. Χωρίς αυτόν, δουλειά δεν γίνεται.


Πέμπτο βήμα: Βάζουμε τον κορμό στην κατάψυξη για πέντε ώρες και περιμένουμε τον Χωστήρα να γυρίσει από την δουλειά (πάντα, όλοι εσείς που θα φτιάχνετε κορμό, να περιμένετε το Χωστήρα για να τον τσακίσετε και στο τέλος θα καταλήξει κορμός βελανιδιάς από το πολύ "περίμενε") και να τον τσακίσουμε.Το να μην έχεις υπομονή και να κόψεις τον κορμό στη μια ώρα δε στο συμβουλεύω. Θα είναι ακόμη ζεστός από το βιτάμ και χάλιας. Ενώ αν κάνεις υπομονή και τον αφήσεις να παγώσει θα το ευχαριστηθείς πολύ.



Σερβίρουμε και στο κρεβάτι (και στο πάτωμα, στο χαλί, στο στρώμα που έχεις ρίξει στο πάτωμα για να μη  ακούγεται το κρεβάτι που τρίζει, στην παραλία, καθώς και στις τουαλέτες ενός καλού εστιατορίου....είναι τα τέλεια σημεία σερβιρίσματος). Αν τον Χωστήρα τον πιάσει λιγούρα και φέρει και παγωτό, θα έχουμε εδώ μια διατροφική βόμβα να απολαύσουμε και μετά πρέπει να σκεφτούμε τρόπους να κάψουμε τις θερμίδες (σκάκι).


ΚΑΛΗ ΑΠΟΛΑΥΣΗ


ΥΓ Η συνταγή του γλυκού βγαίνει μόνο με την bold και ροζ γραφή. Όλα τα άλλα είναι δικές μου πολυλογίες κι ερωτόλογα.

ΥΓ 2 Θα βάλω τον Χωστήρα όταν έρθει, να προσθέσει τα δικά του σχόλια στη συνταγή με κόκκινη γραφή. Να ξανάρθετε στην ανάρτηση. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τι θα σχολιάσει το διεστραμμένο του μυαλό.

6/8/13

Αγάπη Μόνο

Σήμερα θα μιλήσουμε για ένα ξενέρωτο θέμα, για την αγάπη. Λένε πως η αγάπη έχει πολλές μορφές, εγώ λέω πως έχει μόνο μία και έχει να κάνει με την φροντίδα και το ενδιαφέρον. Όταν η μάνα φροντίζει το μωρό και του αλλάζει την πάνα που σκάει από το σκατό, έχει μέσα της αγάπη γι' αυτό το πλάσμα. Και μάλιστα δεν περιμένει ανταπόδοση.

Όταν η κόρη φροντίζει την ηλικιωμένη μάνα της και της δίνει μια χείρα βοηθείας, δείχνει την αγάπη της για εκείνη. Όταν ο σύντροφος φροντίζει τη σύντροφο και το αντίθετο βεβαίως βεβαίως, δείχνει πως υπάρχει αγάπη μεταξύ τους. Και δεν πρέπει να την μπερδεύουμε με τον έρωτα ή τη μητρική σχέση κλπ.

Άλλο λοιπόν είναι να κόβω φλέβες για τον Χωστήρα και να πιάνεται η καρδιά μου και να σφίγγεται το στομάχι μου όταν με αγγίζει και άλλο να φροντίζω να τρώει υγιεινά (σταματήστε πια, μια φορά μόνο φτιάξαμε πίτσα) και να είναι περιποιημένος, υγιής κλπ. Στο ζευγάρι όσο αυτές οι διαδικασίες γίνονται από καρδιάς κι όχι από την ρουτίνα, τότε μιλάμε για αγάπη.

Όταν όμως γίνονται αναγκαστικά κι από συνήθεια τότε μάλλον κάτι πάει στραβά και θα πρέπει να χωρίσουμε. Δηλαδή να αλληλοσκοτωθούμε. Ο Χωστήρας έχει δηλώσει πως θα με σκοτώσει αν πάω με άλλον. Αυτό δε το λες αγάπη, αλλά εμμονή και εγωισμό. Κι εγώ όμως, αυτόν θα σκότωνα από το να ψάχνω όλη τη Ρωσία............. (Thomas, λέγε τί ξέρεις, Perinio, επίσης λέγε τί ξέρεις).

Όι άνθρωποι δεν αγαπάμε εύκολα. Αγαπάμε μόνο όπου μας αγαπάνε. Και μπορεί να μην περιμένουμε πάντα αντάλλαγμα, αλλά μια κάποια αποδοχή την έχουμε ανάγκη. Είναι δύσκολο πράγμα να είσαι εκεί για τον άλλον και να του προσφέρεις ακόμη και τη ζωή σου, χωρίς να πάρεις πίσω απολύτως τίποτα. Βέβαια θα έπρεπε να είμαστε περισσότερο ανθρωπιστές και εθελοντές και όλα όσα εμπεριέχουν την αγάπη. Όμως είναι τόσο σκληρή η εποχή που ζούμε, που ακολουθούμε πρότυπα αρνητικά.

Ειδικά τα παιδιά, ό,τι βλέπουν, κάνουν. Έχω μια μικρή ανιψούλα από μια δεύτερη ξαδέρφη μου που είναι περίπου ενός έτους και ίσως και λίγο πιο μικρή. Όταν την είχα συναντήσει πριν από καιρό μου λέει η ξαδέρφη μου:  Δες τί κάνει. Η μικρή έπαιρνε πχ μια κούκλα, έτεινε το χέρι της προς το μέρος μου με σκοπό να μου την δώσει. Όταν εγώ πλησίαζα το χέρι μου να την πάρω, εκείνη απομάκρυνε το παιχνίδι και το έκρυβε πίσω της.

Μου φάνηκε απίστευτη κακία να λειτουργεί έτσι ένα μωρό ενός έτους. Άρχισα να διαμαρτύρομαι στην ξαδέρφη μου καθώς αναρωτιόμουν δυνατά : Που το είδε και το κάνει; Η ξαδέρφη δεν ήξερε να απαντήσει. Το έκανε το μωρό μια φορά, όλοι γελάσανε και εκείνο συνέχισε να το κάνει και μάλιστα το εξέλιξε. Η αγάπη είναι να μοιράζεσαι. Κι αν δεν μοιράζεσαι τότε θα μείνεις μόνος σου σε έναν εγωπαθή και αξιολύπητο κόσμο.

Για την ιστορία, ασχολήθηκα για λίγη ώρα με το μωρό, της έμαθα να δίνει εν τέλει το παιχνίδι και όταν να της το δίνουν πίσω να λέει ευχαριστώ. Της έδειξα την κίνηση του χεριού που μπαίνει πάνω στο στήθος για ευχαριστώ. Επειδή είναι μιμητικό όν το έκανε. Και άρχισε να δίνει τελικά το παιχνίδι και να μη το παίρνει πίσω.

Όσοι είστε γονείς και έχετε παιδιά να θυμάστε πως ό,τι βλέπουν κάνουν. Αν έχετε αγάπη μέσα σας και τα πλημμυρίσετε κι αυτά δεν υπάρχει περίπτωση να μην την νιώσουν και να μην την κάνουν τρόπο ζωής μεθαύριο.

Στις ανθρώπινες σχέσεις η αγάπη είναι το βασικότερο συστατικό. Όταν πχ τις προάλλες ο Αφρικανός θεοποιούσε την γυναίκα του και ήλπιζε να ζήσει μαζί της  666 χρόνια, το έλεγε από αγάπη. Δεν είναι έρωτας το να ονειρεύεσαι 7 ολόκληρες ζωές να τις ζεις με τον άλλο μαζί. Είναι αγάπη.

Όταν ο Χωστήρας μου με πήρε μια μέρα τηλέφωνο και μου είπε πως παρόλο που πνιγόταν στη δουλειά ήθελε να με πάρει και να δει τί κάνω, αν πλήττω, αν βαριέμαι, αν τον σκέφτομαι, αυτό δεν είναι έρωτας, είναι....αγ..., λάθος...., αυτό είναι έρωτας.

Οταν η κολλητή μου είναι σε διακοπές με τον άντρα της και παρόλα τα ζουμιά τους με παίρνει τηλέφωνο να δει τί κάνω και να με καλέσει και μαζί της, αν θέλω να πάω, αυτό είναι αγάπη. Και φυσικά είναι αδιακρισία αν πω: Ναι, έρχομαι. Αλλά και μόνο που με σκέφτηκε, αρκεί.

Όταν δεις στο δρόμο ένα παιδί που σου απλώνει το χέρι και ζητάει να φάει και σε κοιτάει στα μάτια έτοιμο να κλάψει, όσο κι αν το εκμεταλλεύονται κάποιοι, αν εσύ του δώσεις κάτι, αυτό είναι αγάπη.

Όταν εθελοντικά βοηθάς στην καθαριότητα της παραλίας της περιοχής σου ή του δάσους ή συμμετέχεις σε διάφορες οικολογικές δράσεις, έχεις αγάπη μέσα σου απέναντι στη φύση.

Γι' αυτό λέω πως η αγάπη δεν έχει μορφές. Είναι μία. Και καραδοκεί πάντα και παντού γύρω μας για να μας γεμίσει με ενέργεια και συναισθήματα. Για να μας απογειώσει.

Αγάπη Μόνο.

3/8/13

Αλήθειες που μας κρύβει

Πρέπει να ξεκαθαρίσω δυο μεγάλες αλήθειες που ο κύριος ΛεΧρίτης δεν σας τις είπε ποτέ. Έριξε στάχτη στα μάτια σας και πάλι βρέθηκα εγώ η κατηγορούμενη που όλα τα κάνω στραβά ή όχι ίσια. Σε λίγες μέρες ξεκινάει η άδειά μου και θα περάσω λίγες μέρες κοντά του, ως η βδέλλα του. Τι γίνεται όμως όταν εγώ πχ έχω αραχνοφοβία ενώ ο Χωστήρας εκτρέφει αράχνες στο σπίτι του; Τι γίνεται όταν εμένα με έχει δαγκώσει λυκόσκυλο ενώ ο Χωστήρας έχει κανα δυο πέντε δέκα σκύλαρους στην αυλή; Και τι ακριβώς γίνεται όταν εγώ δεν τρώω δημητριακά ενώ εκείνος τους αλλάζει τα φώτα;

Για να μην χωρίσουμε ψάξαμε και βρήκαμε μια μέση οδό. Τα σκυλιά στη μάνα του, τις αράχνες στην ανακύκλωση και κρουασάν δίπλα στα δημητριακά. Δίκαιο δεν σας ακούγεται; Και ακούγεται και είναι. Έτσι προετοίμασα το έδαφος της εφόδου μου στο σπίτι του. Πήρα και ξεκλήρισα το γένος της Βαλέριας της Μεγαλόποδης και καθάρισα τα πάντα ώστε να μπορώ να νιώθω άνετα στον χώρο. Πες πως πας διακοπές. Και σου νοικιάζουν ένα δωμάτιο γεμάτο αράχνες παντού. Θα έμενες ή θα άρχιζες να κατεβάζεις διαβόλους και τριβόλους από τα νεύρα σου;

Και να περάσουμε στην Ιταλίδα πουτανίδα που τις προάλλες έπεσε πάνω του στη μία τη νύχτα. Σας θυμίζω πως μιλούσαμε στο τηλέφωνο και μέσα στη νεκρική σιγή ακούω έναν γδούπο και το μωρό μου να αρχίζει να κατεβάζει τα διπλώματα των ξένων γλωσσών που έχει μέσα στον εγκέφαλο του. Έκανε πάρτι η λίγκουαφον. Και σι σινιορε και ουου σινιορε και τσιγαρίνο σινιορίτα και μι σκουζι που η κεφάλα σου να σκούζει. Και να φωνάζω από το τηλέφωνο από το φόβο μη του την έπεσε κανείς και να ρωτάω αν θα καλέσω ασθενοφόρο ή αστυνομία ή την πυροσβεστική τελοσπάντων κι εκείνος να έχει πιάσει κουβέντα με την ιταλίδα και μόνο που καρμπονάρα δεν την κέρασε και λεμοντσέλο.

Και θέλει τώρα εγώ να πιστέψω πως βάδιζε στα τυφλά και έπεσε πάνω της. Στον Κάτω κόσμο μένει πια κι έχει τόσο σκοτάδι; Κι αν δε βλέπεις τίποτα πως περπατάς στο δρόμο; Πως φτάνεις σπίτι σου; Πως δε πέφτεις σε κανέναν γκρεμό; Την είχε δει την κοπελιά να πλησιάζει και απλά για να μην φανεί ότι θέλει να της μιλήσει, βρήκε μια χαζή ευκαιρία. Και καλά... έπεσε πάνω της. Και να ζητάει αυτή τσιγάρα και να χασκογελάει ο άλλος στο τηλέφωνο κι εγώ να μην ξέρω αν πρέπει να το κλείσω για να τους αφήσω να συνεχίσουν τις γλύκες και να φύγω για πάντα ή να το κλείσω και να τον περιμένω να του σπάσω το κεφάλι και να φύγω για πάντα.

Τελικά μόλις επέστρεψε σπίτι, με έριξε πάλι...